Σίγουρα, πάντως, αποκαλύπτεται ο θάνατος, στο Ιράκ, 109.000 ατόμων μεταξύ των ετών 2004 και 2009, με βάση στοιχεία που η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν ότι συλλέγει· καθώς επίσης και συστηματικά βασανιστήρια από τις ιρακινές αρχές στα οποία οι Αμερικανοί έκαναν τα στραβά μάτια - ναι, αυτοί που το 2003 εισέβαλαν για να γλιτώσουν τη χώρα από το στυγνό δικτάτορα.
Ο ηρωισμός μιας οργάνωσης με μέλη που διακινδυνεύουν την υπόστασή τους για να φέρουν στο φως τέτοια στοιχεία, χωρίς μάλιστα να καλύπτονται από τη δημοσιογραφική ιδιότητα, είναι το ευχάριστο αλλά και ανησυχητικό νέο - ανησυχητικό διότι τονίζει την παρακμή των παραδοσιακών ΜΜΕ, και την αδυναμία, πιθανώς, να υπάρξει πλέον θεσμική δημοσιογραφία που θα είναι ανατρεπτική. Θα τον σύγκρινα με τον ηρωισμό των ιστοσελίδων που διευκόλυναν την ανταλλαγή αρχείων μουσικής και βίντεο, αλλάζοντας το τοπίο στον τομέα των πνευματικών δικαιωμάτων και εισάγοντας στο δημόσιο διάλογο ζητήματα που οι παντοδύναμοι ιδιοκτήτες του copyright δε θα ήθελαν να αναθεωρηθούν. Πολλοί από τους ιδιοκτήτες αυτών των ιστοσελίδων βρέθηκαν αντιμέτωποι με το νόμο.
Η αντίδραση των κυρίαρχων ΜΜΕ στις αποκαλύψεις της WikiLeaks είναι εντυπωσιακή, και βασίζεται στην αρχή «ποιος τους *@#* 109.000 Ιρακινούς, ας προσπαθήσουμε να αμαυρώσουμε το όνομα της WikiLeaks». Θαυμάστε το «έγκυρο» BBC, που κάνει πρώτο θέμα το ερώτημα του εάν έπρεπε να δημοσιευτούν τα έγγραφα:
Ακόμα καλύτεροι οι New York Times που κάνουν πρώτο θέμα τη μοίρα του ηγέτη της WikiLeaks, Julian Assange, παρουσιάζοντάς τον, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως εγκληματία σε φυγή:
Αλλά το βραβείο παίρνει το CNN, όπου μία κ***όλα νεαρή δημοσιογράφος προσπαθεί με τον πιο άτεχνο τρόπο να ασχοληθεί με τις κατηγορίες περί βιασμού που δέχθηκε ο Assange στη Σουηδία, κατά σύμπτωση αμέσως μετά την προηγούμενη δημοσίευση απορρήτων εγγράφων:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου