Κάθε φορά που μπαζάρω Ξυδάκη, αισθάνομαι σαν να κλέβω εκκλησία. Αλλά όσο τετριμμένο είναι το μπαζάρισμα, τόσο σπάνιο είναι αυτό που εκείνος επιτυγχάνει: να πιάνει και να αναδεικνύει τους μετασχηματισμούς, τις αλλαγές, τα νοήματα, και πιο πολύ τα ερωτήματα που τίθενται από τα γεγονότα. Να προσελκύει ένα κοινό που ξεκινάει από δεξιούς φιλελεύθερους και φτάνει μέχρι αριστερούς με επαναστατικές αναφορές. Η γραφή του είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, και την ανάγκη να αναδειχθούν και άλλοι διανοούμενοι που διακρίνουν το ουσιώδες μέσα από τον παραμορφωτικό φακό υπεραπλουστευτικών διαχωρισμών, και που θα επιβραβευθούν γι' αυτό από την απήχησή τους σε ένα ευρύτερο κοινό.
Από το Δεκέμβρη του 2008 στο Μνημόνιο του 2010... Το σχήμα του παραλληλισμού που επιλέγει δε με βρίσκει τελείως σύμφωνο, αλλά δημιουργεί γόνιμους προβληματισμούς. Ο Δεκέμβρης στα μάτια μου είναι, όπως γράφτηκε νωρίτερα και από άλλους (γαμώτο, δε θυμάμαι αναφορές), το κλείσιμο, το επιστέγασμα μια μακράς περιόδου, η αποδοκιμασία της από τα ίδια τα χαϊδεμένα αλλά καταπιεσμένα παιδιά της (ειρωνεία: τη στιγμή που κάποιοι τον θεωρούσαν την απαρχή μιας νέας περιόδου αμφισβήτησης). Το Μνημόνιο δεν σχετίζεται άμεσα με τις καταστάσεις που άγγιζε ο Δεκέμβρης, αφού η βασική αιτία της ελληνικής κρίσης είναι μία διεθνής συγκυρία. Αλλά ήρθε ως θεία τιμωρία, βαριά σαν σε αρχαία τραγωδία, για να καταστρέψει χωρίς οίκτο τα αδύναμα υποκείμενα που έκαναν το λάθος να ανεχθούν την πρότερη νοσηρότητα.
Από το Δεκέμβρη του 2008 στο Μνημόνιο του 2010... Το σχήμα του παραλληλισμού που επιλέγει δε με βρίσκει τελείως σύμφωνο, αλλά δημιουργεί γόνιμους προβληματισμούς. Ο Δεκέμβρης στα μάτια μου είναι, όπως γράφτηκε νωρίτερα και από άλλους (γαμώτο, δε θυμάμαι αναφορές), το κλείσιμο, το επιστέγασμα μια μακράς περιόδου, η αποδοκιμασία της από τα ίδια τα χαϊδεμένα αλλά καταπιεσμένα παιδιά της (ειρωνεία: τη στιγμή που κάποιοι τον θεωρούσαν την απαρχή μιας νέας περιόδου αμφισβήτησης). Το Μνημόνιο δεν σχετίζεται άμεσα με τις καταστάσεις που άγγιζε ο Δεκέμβρης, αφού η βασική αιτία της ελληνικής κρίσης είναι μία διεθνής συγκυρία. Αλλά ήρθε ως θεία τιμωρία, βαριά σαν σε αρχαία τραγωδία, για να καταστρέψει χωρίς οίκτο τα αδύναμα υποκείμενα που έκαναν το λάθος να ανεχθούν την πρότερη νοσηρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου