Διαφωνώ με το «σε τέτοιες στιγμές δεν είναι ώρα για απολογισμούς ούτε για απόδοση ευθυνών»· αντιθέτως, θα έπρεπε να γράφει ότι «αναμάρτητοι είναι λίγοι, αλλά δε φταίνε όλοι το ίδιο». Πέρα από αυτή την επιφύλαξη, όμως, η πολιτική συνάντηση που σηματοδοτείται από αυτήν την εκδήλωση είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα αυτή τη στιγμή, και ελπίζω να οδηγήσει σε περαιτέρω εξελίξεις.
Πρόσκληση
Όσοι επιστήμονες και πνευματικοί άνθρωποι υπογράφουμε την παρούσα πρόσκληση, έχουμε την τιμή να σας καλέσουμε σε ανοιχτή δημόσια εκδήλωση με θέμα :
Για την Ελλάδα, τώρα!
... στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, οδός Σταδίου 13
την Κυριακή, 22 Ιανουαρίου 2012 & ώρα 12.00-14.00
Τους αμέσως προσεχείς μήνες, η χώρα μας κινδυνεύει να χάσει ό,τι κέρδισε με κόπο και θυσίες όλων των μεταπολεμικών γενιών. Σε τέτοιες στιγμές δεν είναι ώρα για απολογισμούς ούτε για απόδοση ευθυνών. Φρονούμε, αντίθετα, ότι πρέπει να βλέπουμε μπροστά. Αν και προέρχονται από διαφορετικούς χώρους, οι προσκεκλημένοι ομιλητές της παρούσας εκδήλωσης έχουν δώσει δείγματα ευθύνης και ανεξαρτησίας. Γι’ αυτό, οι υπογράφοντες τους ζητήσαμε, παραμερίζοντας για λίγο όσα τους χωρίζουν, να αναδείξουν κυρίως αυτά που τους ενώνουν και έχει ανάγκη ο τόπος. Για την Ελλάδα, τώρα!
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο Ν.Κ. Αλιβιζάτος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών. Ομιλητές θα είναι η Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, και Κωστής Χατζηδάκης, βουλευτής Β’Αθηνών.
Επιτροπή πρωτοβουλίας Νίκος Αλιβιζάτος, νομικός, Νάσος Βαγενάς, φιλόλογος/ποιητής, Αρίστος Δοξιάδης, οικονομολόγος, Τάκης Θεοδωρόπουλος, λογοτέχνης, Νίκος Καλογεράς, αρχιτέκτων, Ορέστης Καλογήρου, φυσικός, Βάσω Κιντή, φιλόσοφος, Αντώνης Μανιτάκης, νομικός, Πέτρος Μάρκαρης, συγγραφέας, Δημήτρης Μαρωνίτης, φιλόλογος, Μάνος Ματσαγγάνης, οικονομολόγος, Νίκος Μουζέλης, κοινωνιολόγος, Ανδρέας Παππάς, επιμελητής εκδόσεων/μεταφραστής, Κων. Παπαγεωργίου, νομικός, Παύλος Σούρλας, νομικός, Σταύρος Τσακυράκης, νομικός, Λουκάς Τσούκαλης, οικονομολόγος, Κίμων Χατζημπίρος, οικολόγος.
Όταν λες ότι γενικότητες του στυλ "Για την Ελλάδα", "να βλέπουμε μπροστά" και "όχι όσα μας χωρίζουν, αλλά όσα μας ενώνουν" είναι ακριβώς (και όχι περίπου) αυτό που χρειαζόμαστε, το εννοείς σαρκαστικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧίλια δίκια έχεις φίλε μου, αν ξέρεις πού γίνεται εκδήλωση όπου η ανακοίνωση βρίθει από ουσία, πες μου να πάω κι εγώ. Αλλιώς, μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, συναντιούνται κάποιες από τις υγιέστερες δυνάμεις των κομμάτων εξουσίας με έναν πολιτικοποιημένο κόσμο εκτός κομμάτων, αν πάλι αρνηθούν να μας πουν τι πρέπει να γίνει εκεί θα είμαστε (τρόπος του λέγειν...) να τους κρίνουμε, αλλά αυτή η εκ των προτέρων απόρριψη δε μου κάθεται καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο ότι καταλαβαίνω. Το διά-ταύτα είναι εντελώς σαφές. Δεν χρειάζεται καν να περιμένουμε να το ακούσουμε, καθώς εκφράζεται παραδόξως ακριβέστατα με την ακραία λεκτική ασάφεια και κενολογία (όπως και στα προηγούμενα "Τολμήστε" κλπ.). Τι μας λέει αυτή η ηθελημένη γενικότητα;
Διαγραφή1. Ότι το διά-ταύτα είναι απολύτως αυτονόητο. Δεν είναι ώρα για κουβέντα . Όποιος δεν βλέπει τι πρέπει να γίνει "για την Ελλάδα τώρα", είναι εκτός εθνικού ιστού (ανίερο κουμούνι), "κοιτάει πίσω" (δηλαδή ζητά τις αιτίες των πραγμάτων προκειμένου να τα καταλάβει, να καταλάβει την κρίση), επιμένει να "χωρίζει" (δηλαδή να βλέπει πολιτικά ζητήματα).
2. Ότι το διά-ταύτα είναι κατά προτίμηση ακατονόμαστο. Αλλιώς υπάρχουν βέβαια οι γνωστοί γελοίοι ευφημισμοί για τον ταξικό πόλεμο από τα πάνω, τον οποίο ζούμε.
Για κάποιους κάποια πράγματα είναι πλέον αυτονόητα, ναι... Κακό είναι αυτό; Άλλοι ακόμα ψάχνουν να διατυπώσουν την, υποτίθεται, αριστερή «λύση». Δεν ψάχνουν και πολύ, βέβαια, κυρίως επιδίδονται στο σπορ της εύκολης κριτικής. Και (στην πράξη) περιμένουν τη δραχμή για να επιστρέψουμε στο γνωστό σοσιαλιστικό παράδεισο των 80's. Όντως, η πρωτοβουλία εντάσσεται σε έναν ταξικό πόλεμο από τα πάνω· το πραγματικά φιλεργατικό αίτημα είναι η άμεση χρεοκοπία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα σοβαρά τώρα, ακόμα και αν κάποια πράγματα είναι αυτονόητα σε κάποιους, πρέπει να βγουν και να τα πουν, ειδικά οι πολιτικοί που θέλουν να μας αφήσουν να πιστεύουμε ότι τα συμμερίζονται. Τα μισόλογα τύπου Κουβέλη και Διαμαντοπούλου σημαίνουν ότι όποιες και αν είναι οι προθέσεις ποτέ δε θα γίνουν πράξη.
Μπορεί κανείς να είναι δεξιούλης χωρίς να είναι μαλάκας:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://enthemata.wordpress.com/2012/01/29/papatheodorou/
Λυπάμαι ειλικρινά για το επίπεδο του σχολίου σου, αλλά το αφήνω ως απόδειξη της κατάντιας ενός μορφωμένου, ευαίσθητου κόσμου που έχει χάσει τον μπούσουλα από τις ιδεολογικές παρωπίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το άρθρο που έστειλες, σταμάτησα να το διαβάζω όταν αναφέρθηκε στις «εναλλακτικές προτάσεις της Αριστεράς». Να συνεχίσω;
Κοίταξε να δεις. Όταν μορφωμένοι άνθρωποι, που λες κι εσύ, δεν προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται στον κόσμο, ούτε καν να δουν πώς στοιχειωδώς συνδέονται τα φαινόμενα, αλλά μιλάνε σαν γυμνασιάρχες για την ανάγκη "να σώσουμε την πατρίδα" και τα ρέστα, τότε αυτό στην καλύτερη περίπτωση λέγεται εθελουσία αποβλάκωση. Όταν όμως φτάνουν να υποστηρίζουν αυτά που λέει η Διαμαντοπούλου και οι τέτοιοι περί των αρίστων, δηλαδή πράγματα που μέχρι χτες τα λέγανε μόνο χουντικοί, τότε το "μαλ*κας" είναι ήπιος χαρακτηρισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό κει και πέρα, όταν ήμουν δέκα χρονών είχα πει τη λέξη "πο*τσος" και ένα άλλο παιδάκι μου είπε ότι θα γίνω αλήτης και θα καταλήξω στη φυλακή. Στη φυλακή δεν έχω μπει, μπορείς πάντως να πεις ότι ο τύπος είχε προβλέψει την κατάντια μου.
Εντάξει, δεν είσαι ο μόνος που ξέχασε να συζητάει εξαιτίας της κρίσης, ξέρω κι άλλους. Ας το κόψουμε εδώ, γιατί δε διασκεδάζω με την επίδειξη εξυπνάδας σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή