Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Αριστεροί υπέρ Δράσης!

Μετά από δύο χρόνια κρίσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα αρνείται πεισματικά να ανανεωθεί. Νέα σχήματα που ξεπηδούν, όπως η Δημοκρατική Αριστερά, υιοθετούν τις παλιές τακτικές του ψαρέματος σε θολά νερά, της ασάφειας, της απροθυμίας να στηρίξουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση (πάντα, βέβαια, διότι έχουν στο μυαλό τους μία καλύτερη). Τα κόμματα εξουσίας βλέπουν τη δύναμή τους να φθίνει, αλλά οι νεωτερικές δυνάμεις στο εσωτερικό τους (Ραγκούσης, Μόσιαλος... στη ΝΔ δεν είμαι σίγουρος ότι έχει απομείνει κανένας) ηττώνται κατά κράτος. (Εδώ πρέπει να πιστώσουμε τον ΓΑΠ που, αν και αποτυχημένος πρωθυπουργός, ανέδειξε νέα πρόσωπα, ορισμένα από τα οποία με σαφώς ανώτερο ήθος των παλαιότερων· με την ήττα του ΓΑΠ γίνονται και αυτοί τελείως περιθωριακοί.)

Το ιστολόγιο στήριξε εξ αρχής την προσπάθεια για την ανανέωση (τι φορτισμένη λέξη!) της Αριστεράς, αλλά προειδοποίησε κιόλας ότι αυτή η προσπάθεια οδηγούνταν σε αποτυχία. Τελικά, έγινε σαφές ότι η αυτοχριζόμενη αριστερή επιλογή δεν είναι και η πιο φιλολαϊκή. Παρακολουθώντας τις προσπάθειες για συνεννόηση κάποιων φιλελεύθερων-μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες δεν είχαν την επιτυχία που θα ήθελα (παραγοντισμός και μικρομεγαλισμός και εκεί), κατέληξα ότι η μόνη συνεπής μεταρρυθμιστική δύναμη για αυτές τις εκλογές είναι ο συνδυασμός Δράσης - Φιλελεύθερης Συμμαχίας, του οποίου τα ψηφοδέλτια θα τιμήσουν και ορισμένες εξαιρετικές προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς.

Μέχρι τις εκλογές, καλώ το τεράστιο αναγνωστικό μου κοινό να μεταφερθεί στο ιστολόγιο ειδικού σκοπού Αριστεροί υπέρ Δράσης!, και να στηρίξει την όχι τελείως απέλπιδα προσπάθεια να μπει αυτός ο συνδυασμός στη Βουλή.

Θα δώσω και ένα «αντιμνημονιακό» χρίσμα (διότι τόσο ρεύμα που έχω, μπορώ να το μοιράζω): Θα ήθελα να μπουν στη Βουλή και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Μ' όλη τους την αδυναμία να υιοθετήσουν ρεαλιστικές προτάσεις για την κρίση, έχουν μία φρεσκάδα και ένα συλλογικό ήθος που ξεφεύγει από την πεπατημένη, και σε συνδυασμό με τις ισχυρές ευρωπαϊκές τους αναφορές θα ήταν, νομίζω, ένας παράγοντας ανανέωσης της πολιτικής.

Για όσους επιμένουν στη Δημοκρατική Αριστερά και ψηφίζουν στην Α' Αθήνας, σταυρό στον Μάνο Ματσαγγάνη!

8 σχόλια:

  1. o ΓΑΠ δεν ηττήθηκε. έβαλε τα θεμέλια για να αλλάξει η Ελλάδα.... βγάζοντας κάτω από το χαλί όλο τον διεφθαρμένο οχετό...

    δυστυχώς ήταν σχεδόν μόνος...

    με τους υπουργούς του να μποϋκοτάρουν το έργο του. πολλούς στενούς συνεργάτες του-καστανίδης,κατσέλλη, ξενογιαννακοπούλου, κ.λ.π

    από την άλλη οι ευθύνες των δανειστών είναι τεράστιες. με πρόσφατο παράδειγμα τον επαίσχυντο νόμο για τα ταξί , ο οποίος δεν προβλέπει καμία νέα άδεια στις περισσότερες πόλεις...

    για αυτό το φαιοκόκκινο παρασιτικό διεφθαρμένο μπλόγκ προχωρά ακάθεκτο..

    έτσι στηρίζουμε Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία , αλλά και συγκεκριμένους μεταρρυθμιστές πολιτικούς στα υπόλοιπα κόμματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ε, όχι και δεν ηττήθηκε ο ΓΑΠ! Κατ' αρχάς, απέτυχε τελείως να εφαρμόσει οποιαδήποτε μεγάλη μεταρρύθμιση. Όντως τον σαμποτάριζαν, αλλά από την άλλη να του δίνουμε τα εύσημα με βάση μόνο διακηρυγμένες προθέσεις είναι λίγο σουρεαλιστικό! Κοτζάμ πρωθυπουργός ήταν, ας τολμούσε να ολοκληρώσει κάτι! Επιπλέον, αυτός και ο Παπακωνσταντίνου ήταν οι σχεδιαστές της πολιτικής των οριζόντιων μέτρων, η οποία έφερε σε διαζύγιο την εφαρμογή του μνημονίου με οποιαδήποτε αίσθηση δικαιοσύνης, στρέφοντας όλο τον κόσμο εναντίον. Ήταν πολύ λίγος για ηγέτης, ειδικά σε περιόδο κρίσης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολυβώτη,

    δε θα σου γράψω στο άλλο μπλόγκ, διαβάζοντας τα σχόλια εκεί δε βλέπω σημεία σύγκλισης...χαμένο θα πάει ό,τι γράψω.

    Δε θα ακολουθήσω το ρεύμα σου. Δεν είμαι ο μόνος, αλλά οι λόγοι μου ίσως να διαφέρουν λίγο.

    Το κρίσιμο της εποχής απαιτεί να αφήσουμε κατά μέρος κάθε δογματισμό. Οι συνταγές που θα μας βγάλουν σώους, αν γίνεται πιά αυτό, μπορεί να απαιτήσουν συνταγές με φιλελεύθερο, κρατικιστικό, εθνικιστικό χαρακτήρα, μπορεί να είναι μείξη όλων. Οι φιλελεύθεροι, ειδικά κατεβαίνοντας ώς τέτοιοι, είναι βέβαιο πώς θα παραμείνουν προσκολημένοι στο δογματισμό τους. Όσο για το ήθος τους, ας μου επιτρέψεις να αμφιβάλω για τον καθ'ένα μέχρι να...δράσει.

    Που θα κωλώσουν οι φιλελεύθεροι; Σε πολλά που θα έπρεπε να είναι στο τραπέζι. Χρειαζόμαστε επενδύσεις και παραγωγή. Μιάς και δε θα φέρουμε επενδυτές απο έξω (το ξέρω, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, αλλά όχι οι βάρβαροι δεν έρχονται), ας στηριχθούμε στα πόδια μας. Αυτό μπορεί να σημαίνει οτι δίνουμε πρίμα σε Ελληνικό κεφάλαιο που κάθεται στο εξωτερικό να επενδύσει σε μαραζωμένους τομείς (πιο εύκολο να το καταπιεί ο πεινασμένος αν τα λεφτά που του κλέψανε τουλάχιστον επενδύονται εδώ), ή και σε ενέργεια (φράγματα, κι άλλος λιγνίτης, τη γεωθερμία άσ'την μη χαλάσουμε και το νησί), σε τηλεπικοινωνίες κλπ. Μπορεί να σημαίνει εθνικοποίηση επιχειρήσεων που δεν αποδίδουν κατά τις προσδοκίες, ή που κρίνονται εθνικής σημασίας (ακτοπλοία, πετρέλαια, τράπεζες).

    Ίσως δεν υπάρχει πολιτική δύναμη που θα έχει το σθένος να τα ακολουθήσει αυτά. Πάντως οι φιλελεύθεροι σίγουρα όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκο, εμμένεις στις ταμπέλες χωρίς λόγο. Τι θα πει ότι «κατεβαίνουν ως φιλελεύθεροι»; Η προσπάθειες συνεννόησης που έκαναν για να δημιουργηθεί ένα μεταρρυθμιστικό μέτωπο ήταν μόνο για τους φιλελεύθερους; Τον Προκοπάκη τον πήραν επειδή ήταν φιλελεύθερος; Ο Μάνος την έμπαινε στη Διαμαντοπούλου να φύγει απ' το ΠΑΣΟΚ, λες να τη θεωρεί φιλελεύθερη κι αυτήν;

    Και στην ουσία των πραγμάτων: η καθολική ίση σύνταξη είναι μέτρο φιλελεύθερο; Μιλάς για επενδύσεις - γιατί να μην επενδύσουν οι ξένοι; Ονειρεύεσαι μεγάλα κρατικά έργα; Διάβασε εδώ πόσες Αττικές Οδοί χρειάζονται για να μπουν μερικά λεφτά στα ταμεία (αντίστοιχοι υπολογισμοί ισχύουν αν σε ενδιαφέρουν οι θέσεις εργασίας). Η εθνικοποίηση τι θα προσφέρει σε αυτό, μπας και έχουμε τις φοβερές πρωτογενείς πηγές απ' τις οποίες πλουτίζουν οι ξένοι; Εδώ για τις τράπεζες. Παράτα τα όνειρα για κρατικές επενδύσεις, ειδικά με δανεικά, η λύση είναι σταθερότητα, ρευστότητα, και κυρίως μεταρρυθμίσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να σου πώ και που διαφωνώ και με την επιλογή σου για Πράσινους: Όντως, είναι συμπαθείς και φρέσκοι. Η φρεσκάδα τους όμως, θυμίζει λίγο το Ζύλ Ντασέν στο "Ποτέ την Κυριακή". Είναι η φρεσκάδα του προοδευτικόυ δυτικού ιδεαλιστή, που δε καταλαβαίνει τι τρέχει.

    Δυστυχώς οι δικοί μας πράσινοι είναι καρμπόν των Γερμανών πράσινων. Οι θέσεις των οποίων έχουν νόημα για τη Γερμανία, αλλά αποτελούν αστείο για την Ελλάδα του 2012. Το ιδανικό των ΟΠ θα ήταν ένα σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα, που θα κατευθυνόταν σε πράσινη ανάπτυξη. Μία επανάληψη, δηλαδή, της φούσκας που είχαμε απο το 2000: δανεικά απο τους Γερμανούς τα οποία χρησιμοποιούμε για να αγοράσουμε τα προϊόντα τους (πράσινη τεχνολογία στη συγκεκριμένη περίπτωση) τα οποία έχουν και μικρή άμεση επιστροφή (λίγο παραπάνω απο τις Cayenne). Μα το ζητούμενο είναι ακριβώς να ξεφύγουμε απο τη λογική "αυξάνουμε το έλλειμα του Νότου - αυξάνεται το πλεόνασμα του Βορά"

    Ένα υποθετικό σενάριο: ας υποθέσουμε οτι κάνουμε τους υπολογισμούς και βρίσκουμε οτι χτίζοντας δύο ακόμη υδροηλεκτρικά και μία μονάδα λιγνίτη κερδίζουμε και σε θέσεις εργασίας, και μπορούμε και να εξάγουμε ενέργεια. Ας πούμε οτι βρέθηκαν και οι αετονύχηδες κουμπάροι που θα επενδύσουν σε αυτά. Έτσι οι μπουλντόζες που κάθονται και οι τσιμηνιέρες για το μπετόν μπαίνουν πάλι σε λειτουργία. Εγώ θα το στήριζα, παρ'όλα τα προβλήματα. Οι πράσινοι; δε νομίζω. Με συλλέκτες και ανεμογεννήτριες θα μας τρέχουν.

    Αυτά. Πάω τώρα γιατί τρέχουν και κάτι προθεσμίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολυβώτη, δεν αναφέρθηκα σε κρατικές επενδύσεις. Αναφέρθηκα σε πριμοδότηση Ελληνικού κεφαλαίου που κάθεται στο εξωτερικό ώστε να επενδυθεί στην Ελλάδα.

    Γιατί το Ελληνικό κεφάλαιο: διότι πρώτον κάθεται και περιμένει, δεύτερον καταπίνεται ευκολότερα, τρίτον έχει ένα λόγο παραπάνω να φέρει ανάπτυξη (τις διασυνδέσεις, όχι το φιλότιμο)
    π.χ: κύριοι δε μας νοιάζει πουθε βρήκατε τα δις στην Ελβετία. Αν έρθουν εδώ νομιμοποιούνται και έχετε και τις εξής φοροελαφρύνσεις α.β.γ., αρκεί να φέρετε τη βάση της επιχείρησης στην τάδε πόλη, και να απασχολήσετε τουλάχιστον τόσους.

    Βλέπεις, δε θέλω να γίνουμε σα την Ιρλανδία, που έχει ΑΕΠ χωρίς να έχει θέσεις εργασίας, μιάς και όλες οι πολυεθνικές δημιουργούν εικονικές επιχειρήσεις εκεί για τις φοροελαφρύνσεις, αλλά απασχολούν κόσμο στη Γαλλία και τη Γερμανία.

    Αυτό που θέλω να πώ είναι οτι αν τα μέτρα που χρειάζονται πάν ενάντια στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, τότε κρίμα για την ελεύθερη αγορά. Και συναφες: Αν κατεβαίνουν οι φιλελεύθεροι ώς φιλελεύθεροι; Τι θα γίνει με τις ΔΕΚΟ; Για εμένα δεν είναι καθόλου προφανες οτι θέλουν ιδιωτικοποίηση, πόσο μάλλον οτι η ιδιωτικοποίηση είναι αδιαπραγμάτευτη αρχή.

    Σχετικά με το πόσες θέσεις μπορεί να δημιουργήσει η κατασκευή (έργα υποδομής, ενέργεια, σιδηρόδρομος), η ανάλυση του Προκοπάκη (την είχα διαβάσει παλιότερα) έμπαζε. Κατ'αρχήν αν θυμάμαι καλά δε συμπεριλάμβανε τους ξένους που δούλευαν μαύρα. Κατά δεύτερον δε συμπεριλάμβανε τις θέσεις που δημιουργούνται εκ του σύνεγγυς: που θα φάνε οι εργάτες, σε πιό μπακάλικο θα ψωνίσουν, σε πιο mall θα πάρει ρούχα η γκόμενα του εργολάβου, σε πιο σκυλλάδικο θα κεράσει ο εργολάβος;


    άντε, δεν είναι να γράφω λέξη, κολλάω πάντα με το ρημάδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα μπλέκεις Νίκο, τα «εκ του σύνεγγυς» ισχύουν για οποιαδήποτε δραστηριότητα δημιουργεί θέσεις εργασίας. Για τα υπόλοιπα θα γράψω αργότερα, καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νίκο, το ζήτημα του επαναπατρισμού των κεφαλαίων δεν το γνωρίζω, αλλά δε βλέπω γιατί δε θα μπορούσε να συζητηθεί στα πλαίσια των θέσεων της Δράσης.

    Οτιδήποτε γράφεις που έχει χαρακτήρα κεντρικού σχεδιασμού είναι off. Τι θα πει ότι θα τους πεις «ελάτε στην τάδε πόλη και φτιάξτε τόσες δουλειές»; Ότι θα σχεδιάσεις κρατικά πού θα επενδυθεί το κεφάλαιο; Ε, ρε, πεδίο δόξης λαμπρό για τους διάφορους πολιτευτές!

    Για τις ΔΕΚΟ, ο λόγος ιδιωτικοποίησης είναι ότι μετατρέπονται σε οργανισμούς ξεζουμίσματος του δημόσιου χρήματος, αυτό και τίποτα άλλο. Ούτε θα βγάλεις λεφτά ιδιωτικοποιώντας τες (θα χρειαστεί να αναλάβεις τις υποχρεώσεις τους για να τις πάρει κάποιος), ούτε τίποτα. Θα βγάλεις λεφτά φορολογώντας τες, αν και όταν γίνουν κερδοφόρες, και θα αποφύγεις να αναλάβεις νέες υποχρεώσεις προς συντεχνίες τύπου Ολυμπιακής ή ΔΕΗ. Κατά τη Δράση: «Γιατί το να συντηρούμε τον ελλειμματικό ΟΣΕ είναι ακριβότερο από το να στείλουμε ΟΛΟΥΣ τους επιβάτες τους στον προορισμό τους με μισθωμένο ταξί;»

    Τέλος, για την υπόθεση ότι οι δημόσιες επενδύσεις θα λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά για την ανάπτυξη, τις δουλειές κλπ., λάβε υπόψη σου ότι στην Ελλάδα ο πολλαπλασιαστής είναι ίσως και αρνητικός.

    Αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Politics, math and more...

Ένα ιστολόγιο.